Ανάβαση στο Μύτικα......

     Χιλιάδες πεζοπόροι - ορειβάτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό επισκεπτονται τον Όλυμπο κάθε καλοκαίρι είτε για να θαυμάσουν το φυσικό περιβάλλον, είτε για να κατακτήσουν τις ψηλές κορυφές του μυθικού βουνού. H ανάβαση στο Μύτικα αποτελεί για κάθε Έλληνα ορειβάτη ενα όνειρο - στόχο που πρέπει να γραφτεί στο ορειβατικό του βιογραφικό. Η κατάκτηση της ψηλότερης Ελληνικής κορυφής δίνει μια ξεχωριστή συγκίνηση και μια αξέχαστη εμπειρία σ' όποιον μπει στη διαδικασία να την ζήσει.

   

 '' Όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά'' λέει το άσμα, και εδώ νομίζω πως συμφωνούν όλοι όσοι, εστω και στιγμιαία, αγναντέυουν τον κόσμο απ' τις κορυφές των βουνών. Η διαδικασία του να φτάσει κάποιος μέσος άστος (που δεν ασχολειται με την ορειβασία) στην Κορυφη του Μύτικα, δεν είναι απλή υπόθεση, καθώς παίζει διαρκώς με τα όρια της φυσικής του αντοχής, της υπομονης του και ερχεται ίσως και αντιμέτωπος με τους φόβους του. Δεν ειναι λίγα όμως και τ' ατομα που χωρίς να έχουν σχέση με την ορείβασια ή την πεζοπορία, κατάφεραν να πατησουν στην κορυφη, παίρνοντας δυναμη από την ισχυρή τους θέληση και μόνο. Εδω είναι και το κλειδί νομίζω, η θέληση και η προσήλωση στο στόχο. Στο Μυτικα ανεβαίνει μόνο όποιος το θέλει πολύ.

   

     Η όλη διαδικασία απ την αρχή της ίσως σε κουράζει σωματικά αλλα παραλληλα σε μαγεύει. Διαστάυρωση Γκορτσιάς - Καταφυγιο Πετρόστρουγκας - Σκούρτα - Λαιμός - Πέρασμα Γιώσσου - Οροπέδιο Μουσών.....Μια διαδρομή γεμάτη ενναλαγές....Και τέλος ξεκούραση στα καταφύγια του Οροπεδίου, ''Γ. Αποστολίδης'' και ''Χ.Κακκαλος'', παρέα με αλλους συνοδοιπόρους, κουβεντούλα και τσιπουράκι διπλα στη σόμπα.

    

 

                                                                ''  Σκούρτα - Λαιμός''

 

 

                                                

                                                         Καταφύγιο ''Χ.Κάκκαλος''

 

 

    Την επομένη και εφ' οσον ο καιρός το επιτρέπει, ο δρόμος είναι προφανής......Λούκι Μυτικα και κορυφή.....Το λουκι του Μυτικα είναι ενα στενό και απότομο περασμα που οδηγεί στην κορυφή,  εδώ συμβαίνουν και τα περισότερα ατυχήματα στον Όλυμπο... η επικινδυνότητά του αυξάνει όταν υπαρχει συνωστισμός ορειβατών που ανεβοκατεβαίνουν, και αυτό διοτι το εδαφος είναι σαθρό και προκαλούνται συχνά λιθοπτώσεις (καλυτερες ώρες για ν' ανεβει κανείς είναι σχετικά νωρίς το πρωί, ή απογευματάκι, όπου έχει λιγότερο κόσμο)...Χρειάζεται προσοχή και σιγουρα όχι βιασύνη, ορειβατικά μποτάκια και κρανος είναι απαραίτητα...εδω αρκετοί έρχονται αντιμέτωποι με τον φόβο, βλεποντας το απότομο και σαθρό περασμα που οδηγεί επάνω, η αδρεναλίνη ανεβαίνει.....45' λεπτα συγκεντρωσης και υπομονής χρειάζονται για να σε ανεβάσουν στο ψηλότερο σημείο της Ελληνικής γης...

 

                                                              

                                                                   

                                                                     ''Λουκι Μυτικα''

 

 

''Ανάβαση στο Λούκι''

 

 

                                                                         
                                                                         ''2918 μ''



Για να θυμόμαστε και να προσέχουμε:

Τ' ατυχήματα που έχουν κατα καιρούς συμβεί στο Λούκι πρεπει πάντα να μην μας φοβίζουν, αλλα να μας θυμίζουν οτι πάνω απ ολα πρέπει να παιρνουμε πάντα μέτρα προφύλαξης και να προσέχουμε για να είμαστε ασφαλείς....

4 - 5 - 1964:  Ο Γιόσος Αποστολίδης του ΣΕΟ Θεσσαλονίκης σκοτώθηκε μετά από παρατεταμένη πτώση της τετραμελούς σχοινοσυντροφιάς, καθώς κατέβαινε το Λούκι του Μύτικα. Γλίστρησε κατά την κατάβαση, με αποτέλεσμα να πέσει μαζί με τους σχοινοσυντρόφους του περίπου 600 μέτρα και να τραυματιστεί σοβαρά. Δύο από τα μέλη της ομάδας, που γλίτωσαν με ελαφρά τραύματα, κατέβηκαν στο Λιτόχωρο για να φέρουν βοήθεια. Ο Αποστολίδης μαζί με άλλον έναν σοβαρά τραυματισμένο ορειβάτη παρέμειναν στο βουνό, όπου ο πρώτος υπέκυψε λόγω υποθερμίας. Ο δεύτερος (Δ. Ιωαννίδης) ανευρέθηκε ζωντανός από ομάδα διάσωσης με επικεφαλής τον θρυλικό Γιώργο Μιχαηλίδη και μεταφέρθηκε με ασφάλεια στο Λιτόχωρο.

31 - 5 - 1994: σε Ορειβατικό ατύχημα στον Μύτικα Ολύμπου σκοτώνεται ο Λευτέρης Καλατσανίδης, ορειβάτης του ΣΕΟ Θεσσαλονίκης, μετά από γλίστρημα στο Λούκι.

 

23 - 7 - 1995: σκοτώθηκε από πτώση στο Λούκι του Μύτικα, ύστερα μάλλον από κάποιο καρδιακό ή εγκεφαλικό επεισόδιο, ο Γιώργος Μιχαηλίδης, βετεράνος αναρριχητής που άφησε ιστορία στην ελληνική ορειβασία.

 

 

 12 - 8 - 2001: Ο Ιωάννης Χασιώτης, 54, Πρόεδρος του Ορειβατικού Συλλόγου Κατερίνης , σκοτώνεται στο "Λούκι" του Μύτικα , σε υψόμετρο 2.850 μ. από κατολίσθηση

 

 

25 - 7 - 2004: η δασκάλα Νίκη Μητροπούλου μετά από γλίστρημα στο Λούκι του Μύτικα πέφτει στα Μεγάλα Καζάνια και βρίσκει τραγικό θάνατο.

8 - 7 - 2006:  Ο 14χρονος Νίκος Λυμπέρης, μαζί με τον 50χρονο πατέρα του Αλέξη Λυμπέρη, έναν από τους πλέον έμπειρους ορειβάτες του Ορειβατικού Συλλόγου Πατρών, και ακόμη δύο άτομα επιχειρούσαν ανάβαση στην κορυφή «Μύτικας», (2.918 μ.) υπό άσχημες καιρικές συνθήκες. Ο νεαρός ορειβάτης από την Πάτρα, διακόσια μόλις μέτρα πριν από την κορυφή, στην τοποθεσία «Λούκι», λόγω της σαθρότητας του εδάφους αλλά και της ολισθηρότητας, εξαιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών, γλίστρησε με αποτέλεσμα να πέσει σε χαράδρα βάθους 300 μέτρων και να βρει ακαριαία τον θάνατο.